De laatste zaterdag van Augustus was bij enkele kleppers met een dikke rode stip aangeduid op de kalender, elk jaar vind dan Diekirch – Valkenswaard plaats en aangezien er dit jaar een nieuwe route werd uitgestippeld waren Bart, Anton, Bjorn, Tom, Werner en Erwin om half 7 present in het startvak te Diekirch.
Aangezien het startschot pas om 7u weerklonk hadden ze ruim de tijd om nog eens flink te lachen met de uitvluchten van andere Kleppers, zo moest een klepper naar de verjaardag van zijn schoonmoeder terwijl hij al lang vrijgezel is, een andere wist drie maanden geleden al dat hij 26 augustus een zomergriep ging hebben.
Andere kregen dan weer geen vergunning van hun madam. Om maar kort te duiden dat sfeer goed zat.
De kleppers konden rekenen op een stel gemotiveerde begeleiders, minstens even zenuwachtig als de renners zelf, bestaande uit Raf, Jan en Tim.
Om 7 uur werd eerst nog een minuut stilte gehouden voor de pas overleden oud organisator waarna het start schot weerklonk.
De nacht van vrijdag op zaterdag was een een enorm onweer over de streek getrokken, volgens sommige bronnen heeft Bart medebegeleider Tim in bed moeten nemen wegens angstaanvallen voor de donder, waardoor de wegen er kletsnat bijlagen.
Niet tegenstaande werd er meteen goed gas gegeven en de ploegtaktiek was om Tom en Werner met de eerste ontsnapping mee te sturen zodat de rest van de ploeg een rustige rit kon rijden.
Alles liep volgens plan Tom en Werner trokken meteen hunne register open en schoten met de kopgroep mee uit het 700 koppige peloton.
Tot aan de eerste bevoorrading was er geen vuiltje aan de lucht, samen met enkele kompanen van The Ride die Erwin had opgetrommeld en een Doordouwer werd een groepje gevormd die stelselmatig naar voor schoof.
Bjorn had het wat moeilijker met de opeenvolging van klimmen en moest een gat laten vallen, een gat dat hij geheel zelfstandig dicht heeft gereden door zeer korte pauzes te nemen om bij de laatste stop weer aan te sluiten, knappe persatie!
Bij elke stop stonden de begeleiders klaar met veel enthousiasme om het iedereen zo comfortabel mogelijk te maken.
Bij de tweede stop aangekomen bleek Tom een schuiver te hebben gemaakt, diagnose Sleutelbeen en Schouderblad beide gebroken en gedwongen opgave. Zijn fiets was immers ook kapot.
Veel beterschap en een spoedig herstel Tom !!
De rest van de groep stak even de koppen bij elkaar, enkel Werner voorop overlaten aan zijn lot moest hij in een inzinking terecht komen was geen optie, we gaan een tandje bij steken.
Onderweg naar de derde stop werd duidelijk dat bij vele deelnemers het vet wat van de soep aan het geraken was, een vooreen werden ze ingehaald door een ontkende groep kleppers (en the ride kompanen) niemand was bij machte om ook maar even de kop over te nemen. Aanklampen was voor de meeste het hoogst haalbare.
Zo dikte de kilometers snel aan en voor we er erg in hadden stonden we in Neeroeteren aan de laatste bevoorrading, net toen we wilden vertrekken sloot Bjorn aan : zijn bidons werden snel gevuld en weg waren we.
Richting Valkenswaard werd de gas helemaal opengedraaid en enkelen konden maar net in de groep volgen, niet abnormaal als je weet dat de km’ters tussen 215 en 256 tegen een gemiddelde werd gereden van 33 Km per uur.
Een nederlandse wieltjes zuiger zette de boel helemaal in brand door 10km voor het einde te willen demarreren uit de kleppers groep,
Vakkundig werd hij met de voeten op de grond gezet, Die doet dat nooit meer.
In Valkenswaard stonden verschillende Kleppers hun ploeggenoten op te wachten, net als sommige vrouwen van de deelnemers, het mag duidelijk zijn dat dat enorm op prijs werd gesteld.
Conclusie van de dag
Diekirch Valkenswaard met zijn nieuwe route is niet voor pannenkoeken, maar wel de moeite om aan deel te nemen.
Aan elke klepper: Laatste zaterdag van Augustus 2018: u heeft nog 52 weken om te trainen!!!!!
Mvg Erwin Vaesen
