Beste Kleppers

Wat een geslaagd seizoen hebben we achter de rug, met enkel
hoogtepunten die we niet snel zullen vergeten. Het seizoen werd gekenmerkt door natte weersomstandigheden. Zoiets hadden we nooit eerder meegemaakt!
Ondanks deze onvoorspelbaarheid bleef de opkomst hoog zowel bij de dinsdagritten alsook bij activiteiten.

Dit jaar hebben we ons als kleppers ook ingezet voor het goede doel.
We ondersteunden de gemeente Pelt als middagstad voor de 1000km tegen kanker.

Het was niet alleen een prachtige ervaring, maar het gaf ons ook veel voldoening om als Kleppers een steentje te kunnen bijdragen.

Ook steunen we dit jaar Vzw Palliovik een organisatie die zich inzet voor palliatieve thuiszorg voor kinderen.
De opbrengst van ons klepperbier, “NE KLEPPER” speciaal gebrouwen voor ons 10jarig jubileum,
gaat integraal naar hun en is tevens nog steeds te verkrijgen in Het 8ste Sacrament.

We zijn trots om als Kleppers weer ons goed en nobel hart te laten zien.

Belangrijk moment dit jaar was de Klepper van het Hageland, waarin we na een mooie dag de keerzijde ook meemaakten met gelukkig een goede afloop.

Ons 10-jarig jubileum, een ware mijlpaal waarin kleppers, ex-kleppers en partners samen een prachtige avond hebben beleefd. Het was een goed gevulde avond vol plezier, en het was duidelijk dat er door de jaren heen een sterke vriendschapsband is ontstaan binnen De Kleppers.

Ook onze rit naar de Village Départ en de indrukwekkende derde overwinning op rij in de ploegentijdrit bij de Ballasthoeve waar we als Kleppers sterk vertegenwoordigd waren zijn knappe prestaties.
Met Joris en Benny al drie jaar als vaste waarden in dit succes, mogen we trots terugkijken op dit prachtige resultaat.

Als kers op de taart was er ons Kleppersweekend in Medendorf, waar we drie dagen hebben genoten van de prachtige omgeving en de goede sfeer. Een speciaal dankwoord aan de stuurgroep – Marc, Tim en Joris – en natuurlijk onze hulpkoks Paul en Frank die ervoor zorgden dat we elke dag heerlijk werden verwend zowel ‘s morgens als bij aankomst en ’s avonds.

We kijken ook al naar volgend seizoen en zijn volop aan het brainstormen om er opnieuw iets moois van te maken. Ideeën zijn altijd welkom, dus aarzel niet om ze te delen. Iedereen kan nu de batterijen weer opladen, zodat we er volgend jaar weer volop tegenaan kunnen gaan.

Tot slot wil ik graag onze Sponsors en het Bestuur bedanken.

Het Bestuur om er steeds hun sterke schouders onder te zetten om van elk seizoen iets moois te maken, onze Sponsors Flanders Food Productions – Nobel – Het 8ste Sacrament en Goliath Graphic Solutions.

Dankzij hun steun en betrokkenheid zijn we in staat om als Kleppers mooie dingen te bereiken. Hun bijdrage is van onschatbare waarde en hopen deze samenwerking nog lang voort te zetten.
Samen maken we er ongetwijfeld volgend seizoen opnieuw een geweldig seizoen van!

Dankjewel!
De Voorzitter,
De Kleppers vzw

Na maanden van aftellen stonden op vrijdag 21 Kleppers (nee, niet het bier, dat waren er meer) klaar aan het 8^ste Sacrament om aan hun jaarlijkse 3-daagse te beginnen.  Vele anciens, aangevuld met enkele Kleppers van de nieuwe lichting. De uitvalsbasis was dit jaar de Snowview Lodge in Medendorf, op de grens van de Belgische en Duitse Eifel. Heuvelachtig volgens de ene, licht golvend volgens de andere. Ook dit jaar ging er een kookploeg mee, bestaande uit Frank en Paul, die er voor zorgden dat we niets te kort kwamen. Waarvoor onze dank!

Na een autorit van een 2-tal uurtjes en een kleine versnapering kwamen we aan bij onze uitvalsbasis op een hoogte van 550m.  Wat ook meteen impliceerde dat we elke dag met een fikse beklimming eindigden. De koffers werden vlug uitgeladen, de fietsen in gereedheid gebracht en vestimentaire keuzes werden overwogen. Met wat geluk zouden we het droog houden en de temperatuur zat wel goed zo net na het middaguur. De eerste rit zou grotendeels de Ourdalroute volgen, was 102 km lang en bevatte 1650 hoogtemeters. Waren we klaar? En of! Weken en maanden van voorbereidingen, trainingskampen, hoogtestages, voedingsplannen, mentale en fysieke coaches, mentale oorlogsspelletjes via WhatsApp, geen alcohol (of minder) de laatste weken, investeringen in nieuw materiaal…  Alles om in orde te zijn voor dit weekend. Nog een groepsfoto en… Jetzt geht’s los! Voor wie zijn gsm nog moest wegsteken of zijn gps nog niet had ingedrukt was het te laat. Als een bende losgeslagen renpaarden doken we de vallei van de Our in. De kop van de koers zagen we niet meer terug. Natuurlijke selectie. Voetjes op de grond. Al snel werden er enkele groepjes gevormd en Jan hield vanuit de achterste gelederen in de gaten of er niemand werd achtergelaten. Bedankt voorzitter! Na een 65-tal kilometer passeerden we in Sankt Vith de gekende Bäckerei Fonk waar een plotse suikerdip werd verholpen met een rijstaart en een cola. Voor sommigen was dat nog niet genoeg en volgden er nog een smos en als toetje een koffiekoek. Vooraan legden de Wouten er de pees op, achteraan beslisten B.D en K.N om all-in te gaan voor de laatste 35 kilometer met algemene verbrokkeling tot gevolg. Er werd zelfs een roofvogel gespot die klaar zat om lijken te pikken. Waar bij sommigen de benen leegliepen en de regenbui niet vermeden kon worden, stonden de eersten al onder de douche en konden zij al genieten van een heerlijke Pasta à la Marco. Onze voorzitter zag dat iedereen het wel ging halen en rolde eigenhandig nog een deel Kleppers op. Tegen 17u waren ook de laatsten binnen en konden zij ook de beentjes onder tafel schuiven. Een geslaagde eerste dag werd afgesloten met, hoe kan het ook anders, enkele Kleppers (nu wel het bier). En omdat zaterdag een zware dag ging worden werd het niet te laat en lag iedereen op tijd onder de wol.

Dankzij onze kookvaders konden we zaterdag in alle rust opstaan en genoten we van een uitgebreid ontbijt. Buitentemperatuur: 6°C.  Maar het bleef droog en het zou opwarmen doorheen de dag.  Het programma: de Koninginnenrit met keuze uit 136km (2100hm) of 180km (3150hm). In het eerste deel lag een prachtige ravel van een 10-tal km waar het tempo serieus werd opgetrokken.  De routes liepen grotendeels over hetzelfde parcours met een splitsing in Sinspelt om ’s middags uit te komen in Vianden waar er lunch voorzien werd in de “Bistro City Corner” (of was het nu “Madamme Marianne”).  Hier was er vertwijfeling over de definitie van een broodje hesp (waar kaas bij zat) of een smos kaas (zonder ei!?) of een broodje zonder groenten maar met komkommer en sla…  Soit, iets gegeten en gedronken en snel weer de fiets op. We zagen nog net de Kleppers van de lange route aankomen en zagen dat ook daar al enkele cartouches verschoten waren. Waren de Wouten bezig met hun slachting of zou er een verrassing in de maak zijn? De namiddag beloofde nog pittig te worden, het zwaarste moest nog komen.  Volgens de ene zaten we toen aan helling 7 van de 19, de andere beweerde aan 11 van de 35. Het zouden in ieder geval nog 1400 hoogtemeters zijn en het was kwestie van doseren. Bij deze ook nogmaals dank aan de koptrekkers in onze groep. En wat volgde was beestachtig. Er zat zelfs een helling bij met stukken tot 16.8% …  Maar zelfs dat konden alle Kleppers verteren. Ook 2 lekke banden in de laatste 20km konden de pret niet bederven. De slotklim werd door de 135km-groep zo goed als gezamenlijk aangevat maar op die 5km vielen de maskers toch definitief af en zat ieder op zijn plaats. Voetjes nogmaals op de grond… En hoe zat het bij de 180km-groep? Tot onze grote verbazing zagen we 3 renners de hoek om komen. Niemand minder dan Butje had de Wouten kunnen temmen! Petje af hiervoor. In groepjes kwamen ook de laatste Kleppers binnen met elk hun verhaal van de dag. De ene had enkel het achterwiel van zijn voorganger gezien, de andere keek nog even of hij voldoende intens getraind had. Maar elke Klepper leverde een topprestatie vandaag.  De dag werd afgesloten met een heerlijke BBQ door chefs Franko en Paulo, de calorieën werden aangevuld met gerstenat en ieder deelde zijn verhaal van de dag. Het was een topdag.

Dag 3 zou in het teken moeten staan van recuperatie. Maar niets was minder waar. 63km met 1100 hoogtemeters, langs het meer van Bütgenbach met onderweg ook een mooie ravel. Enkele Kleppers namen een snipperdag en zagen de lokale fauna en flora (bakken bier, een rode wouw, de soldaten van Elsenborn op dropping, een skiër,….) anderen voelden de inspanningen van de voorbije dagen doorwegen en zagen enkel hun voorgangers. De uitdrukking “door het bos de bomen niet meer zien” werd hier “door het bos het meer van Bütgenbach niet zien”.  Het werd nog een pittig laatste uur, een fantastische afdaling op een zondagse septemberochtend en last but not least, de slotklim naar ons verblijf. Hier stonden onze chefs weer klaar met de restjes en sloten we in groep het weekend af.

De terugrit naar Pelt verliep vlekkeloos waar in het 8st Sacrament werd geklonken op een top-editie en waar al plannen werden gesmeed voor de volgende editie.

Bij deze nogmaals dank aan de werkgroep voor de voorbereiding en de prachtige locatie: Tim, Marc, Joris merci!

Bedankt ook nogmaals aan onze kookploeg: Paul en Frank, jullie maakten het ons heel comfortabel. 

En bedankt aan alle Kleppers voor de sfeer, de flauwe zever, het koptrekken…  Tot de volgende!

D.A.