27/9/2025

Met het weekend achter de rug en de herfst voor de deur is het traditiegetrouw weer tijd voor de slotrit. Ondanks dat het weerbericht een melancholische herfstzon aankondigde, doemden er toch een aantal regenbuien op. Geen buien die onze gerespecteerde voorzitter inspireerde een rechtsomkeer te maken , maar van een andere soort. Helaas klonk onze groepsapp de dagen voor de rit als een afzegconcert met concerto’s gedirigeerd door het grote boek der excuses. Dit weerhield 14 kleppers er echter niet van om er toch vol voor te gaan. 14!? Nee toch niet, 13 want helaas draaide er nog een collega zijn jas (en dat gebeurt blijkbaar wel eens vaker).

De rit zelf was allesbehalve een heroïsche strijd tegen de elementen. Geen wind die de tranen uit je ogen ranselt, geen kuitenbijters die je doen twijfelen aan je levenskeuzes. Nee, het was een gezapige tocht, alsof de wegen zelf fluisterden: “Doe maar rustig aan, Klepper.”

Aangekomen aan de stop Paalse (Sur)plas nam één iemand dat wel héél letterlijk en liet zich inspireren tot een spontane Duvelpauze. Want waarom niet? Als de benen niet protesteren, mag de keel ook wat hebben.

Na een korte onderbreking werden, onder het motto, een ezel stoot zich geen 2x aan dezelfde fiets (Jan toch!), de laatste 40km van het seizoen aangevat. Het gezapige zette zich lustig door want zelfs de betere lekke band en/of mechanisch probleem hadden weinig zin zich nog wat moe te maken.

Aangekomen aan het Het 8ste Sacrament werden de fietsen gestald en was de tafel al rijkelijk gevuld met haring en kipkap. Een culinair duo dat alleen door echte Bourgondiërs begrepen wordt! Er werd gehapt, gesmakt en amai amai, ook nog goed gelachen. Weer een seizoen afgerond zoals het een Klepper betaamt: met smaak, humor en uiteraard wat gerstenat!

Aan alle kleppers: Bedankt voor het mooie seizoen, alsook aan het bestuur voor de traktaties, de ritten en om alles weer in goede banen te leiden!

L.O.