Het weekend van 16 tot 18 september stond bij 23 kleppers weer met stip in de agenda. 

Het parcours werd door sommigen vooraf al eens verkend. De buienradar de laatste dagen veelvuldig bestudeert in de hoop dat er toch net wat minder regen zou vallen dan gevreesd. De optimisten onder ons wisten nochtans te vertellen dat er meer regen naast dan op u valt. Al slaagde niet iedereen er in om het glas eerder half vol te zien. Maar die werden vakkundig weer op de rails gezet door enkele enthousiastelingen. Ook voor zondag waren de weergoden ons niet gunstig gezind en samen werd beslist om de laatste rit te annuleren.

Gelukkig hadden we al wat bagage van vrijdag en zaterdag. Banden werden niet enkel vervangen (al deed Joris wel een gooi naar de platte banden trofee met zijn 7 platte banden in een rit), ze werden ook gesterkt. Ornithologen in de groep deelden graag hun kennis. Reigers, valken, rooie wauw en zelfs een visarend werden gespot. En Werner zag het weer helemaal zitten toen hij een aantal herten het pad zag over steken. Geluk zit hem in de kleine dingen eh. 

Tussen de grosse Und de weisse werden plannen voor volgend jaar al besproken en wijsheden gedeeld. 

Zo hebben we geleerd?

⁃ Beter Bart niet bellen mocht je de sleutel nodig hebben ‘s nachts.

⁃ Niet iedereen wordt goed gezind van een stevige regenbui. 

⁃ Iets van een ei met of zonder schil. 

⁃ Eten in het Duits bestellen kan al eens iets brengen wat je niet verwacht had. 

⁃ Sommigen zijn over de Posbank geweest. Niet de Postbank. 

⁃ Dat het soms een duojob is om een regenjasje aan te trekken. 

⁃ Dat iedereen voor er op weekend vertrokken wordt best zijn banden effe nakijkt. 

⁃ Dat de kleppers een fietsenremork hebben die ze graag thuis laten. 

⁃ Dat voor de één 6u00 s morgens als normaal voelt terwijl een ander 22u00 ‘s avonds dan weer wat vroeg vindt om te gaan slapen. 

⁃ Dat er een duidelijk verschil is tussen een hert en een eland.

⁃ Dat je ‘s nachts niet moet reserveren voor de kegelbaan.

⁃ Dat de lokroep van Aqua di gio voor sommigen gewoon te sterk is. 

⁃ Dat je na 7 keer uwe band vervangen niet echt nood hebt aan een extra lusje.

⁃ Dat je beter in vorm bent als je na het weekend op vakantie vertrekt dan er voor.

⁃ Dat kapoetski niet echt een Russisch woord is. 

⁃ Dat Nederland een rare manier heeft om te laten zien dat ze fietsers graag zien komen

We keren weer met een voldaan gevoel huiswaarts. Maar niet zonder een speciaal woordje van dank. 

Een dikke Merci aan Marc en Kris voor de goeie organisatie. We kwamen niks tekort. Goed gegeten en gedronken. Lekkere vleeskroketten. Alles piekfijn voorbereid. Met zelfs een volgwagen, al hadden we liever ook samen met jou gefietst Marc. Maar dat maken we volgend jaar zeker goed.

Benny