Een geslaagd kleppersweekend,

Donderdag landden de routes op de whatsapp en werden ze geanaliseerd door velen onder ons. ’ Het wordt pittig.’ Vrijdagmorgen, iedereen op tijd aan het 8ste, nog snel een koffietje en weg waren we. Onderweg even de benen strekken op een parking en omstreeks 11.00 uur maken we vanuit de auto kennis met de een van de drie beklimmingen naar en rond het hotel. De prestaties hierop van enkele van onze snelle jongens zullen nog lang op Strava te zien zijn. De hartelijk ontvangst door de gastheer en gastvrouw van het Waldhotel Einstein gaf ons allemaal een goed gevoel. Eerst de kamerverdeling, de koffers en de fietsen uitladen en dan belegde broodjes. Het eerste setje koerskledij wordt uitgehaald en omstreeks 12.30 gaan we van start voor de eerste rit van 90 kilometer. Na een lange aanloop krijgen we een hele reeks beklimmingen en afdalingen voor de wielen die ons leiden tot het hoogste punt van de route op 680 meter. Bij één van de afdalingen hadden twee van onze makkers een goede engelbewaarder en konden hun route zonder veel erg verder zetten. Uiteindelijk kregen we nog een prachtige afdaling met verschillende haarspeldbochten om tot slot vanuit Marmecke nog een klimmetje tot aan de achterzijde van het hotel te overwinnen. Missie geslaagd voor de eerste dag die bij aankomst eindigde met een gezellig samenzijn buiten op het terras alvorens het avondeten werd geserveerd omstreeks 19.00 uur. De routeplanner (lees de uitbater) maakte voor de eerste keer kennis met de definitie van een Klepper, zeker als hij de gemiddeldes van die dag onder de neus kreeg geschoven. De goulash met kroketten en warme groenten ging er vlot in en werd verder weggespoeld met menige halve liter van verschillende soort. In de loop van de avond kwamen de straffe verhalen naar boven en werd er letterlijk en figuurlijk sportief nagekaart en werd de route van daags nadien lichtjes aangepast door toevoeging van een extra lus van 30 km voor de Klepper-Kleppers. De gastvrouw had haar handen vol aan de bar en ook daar sneuvelden er enkele KOMmen. Zaterdag morgen, de koninginnenrit naar het hoogste punt van Sauerland via tal van kleine dorpjes, prachtige klimmen en mooie afdalingen waarvan sommige gevaarlijk omwille van de slechte staat van de weg. Een uitgebreid en stevig ontbijt moest ons wapenen voor het eerste deel van de rit. Liters fruitsap werden de vervanger van het gerstensap van de avond voordien. Het merendeel van de fietsers diende zicht te melden bij de koersdirecteur om zijn rugnummer in ontvangst te nemen. De light-versie van de route werd definitief van de kaart geveegd. Iedereen ging voor de 152 Km en sommigen nog voor de extra lus. Samenkomst was voorzien in Hallenberg waar we op 85 km op zoek moesten naar eten. Na veel geduld een pizza of een pasta, die bij sommigen nog wel even op de maag bleef liggen, werd de weg verder gezet richting de Kahler Asten het hoogste punt in de omgeving Winterberg. Vanaf dan was het volgens de analyse van sommigen alleen nog maar dalen tot het hotel, doch het gevoel op de fiets was net iets anders. Uiteindelijk kwamen we, met wel een behoorlijk tijdsverschil , na 18.00 uur aan met tot slot nog twee knoesten van beklimmingen waaronder die ene waar we kennis mee maakten de eerste dag met de auto. Dankzij Wout staat deze op STRAVA, onherroepelijk verbonden met de Kleppers de eerste jaren. Na een driegangenmenu met pasta, waarin we nog een vleugje goulash herkenden van daags voordien, maar daarom niet minder lekker, werden er nog zware analyses gemaakt. Wijn en Krombacher maakten deze alleen maar gedetailleerder tot de laatsten omstreeks 02.30 uur onder de wol kropen om zich mentaal voor te bereiden op de slotetappe. Zondagmorgen, na een stevig ontbijt werden ons onmiddellijk een paar stevige kuitenbijters voorgeschoteld, die bij velen onder ons pijn deden in de benen. Halverwege, na een korte pauze aan het stuwmeer werd de route verder gezet met nog een paar mooie klimmen en afdalingen. In de achterhoede werd Tom even verrast op een pittige klim richting Jackelchen waar de meeste GPS-toestellen een stijging van 22 procent aantikten. “Het was maar ne korte hé Tom”. Via enkele van de mooie maar eerder zeldzame fietspaden werd de weg verder gezet richting Kirchhundem . Van daaruit verder naar de laatste pittige klim tot het hotel. Terwijl de laatsten langs die weg arriveerden deed Joris, aan de achterzijde van het hotel, nog een succesvolle poging op de KOM van de Einsteinpickel , waardoor die ook voor de eerste periode geboekt staat op Strava. Sterk mannenNog even douchen, koffers pakken, een goed vullend lokaal aardappelgerecht verorberen om vervolgens afscheid te nemen van onze gastheer en gastvrouw en huiswaarts te keren. Moest de heer Einstein nog geleefd hebben had hij ook een formule uitgevonden voor het woord Kleppers. Gelukkig kunnen wij hieraan zelf een invulling geven. Termen als Sportief, Pittig, Gezellig en Kameraadschap zouden in deze formule zeker niet mogen ontbreken.Toch willen we ook even stilstaan bij Anton en Kristof, de twee die niet meekonden, maar die zeker hun sportieve en kameraadschappelijke bijdrage zouden geleverd hebben aan dit weekend. Anton bedankt voor de organisatie en Kristof sterkte de komende tijd. Een pittig maar geslaagd weekend!

Marc